Lang leve de bruggenbouwers

Afgelopen zondag gebeurde er iets bijzonders in West. Er werd een ‘menselijke keten’ gevormd vanaf moskee Nour in de Witte de Withstraat, langs de Maranathakerk aan de Cabotstraat, via de ‘Sjoel West’ naar de Jeruzalemkerk aan het Jan Mayenplein.

We begonnen in een volle moskee Nour, waar de vertegenwoordigers van de verschillende religies kort spraken. Namens het stadsdeel vertelde ik over ons programma Vrij West. Vrij West heeft als doel dat iedereen hier zichzelf kan zijn, met elk geloof, of geen geloof, en elke seksuele geaardheid. De sfeer was goed. Daarna gingen we naar buiten en vormden een keten waarmee we naar de Jeruzalemkerk liepen. De zon scheen.

Bij de verschillende religieuze instellingen gaven de voorgangers van kerk, moskee en synagoge de eigen heilige boeken aan elkaar. Ze verwelkomden die boeken in hun midden. De voorgangers waren duidelijk ontroerd ten overstaan van hun volgelingen de boeken in ontvangst te nemen.

Mensen op straat keken verbaasd op bij het zien van dit lange mensenlint. Maar sommigen sloten zich spontaan aan toen ze hoorden wat ons doel was. De keten raakte duidelijk een snaar.

Voor mij is zo’n daad honderd keer meer waard dan een landelijke dag tegen discriminatie. Hier slaan bekende mensen uit de buurt, met veel volgelingen, hun handen ineen. Ze staan voor verbinding en verdraagzaamheid.

Ik vind het een typische uiting van het gedachtegoed van Vrij West, waarbij we ons keren tegen radicale stromingen en tegen cynische mensen. De ‘menselijke keten’ is een mooie tegenhanger van ophitsend en radicaal gedachtegoed. Het op straat uitruilen van elkaars geloofsboeken en elkaar de hand geven is moeilijker dan in kleine kring kwaad spreken over anderen. Dit soort ‘zachte krachten’ zijn de dragers van Vrij West, waarbij we enerzijds de confrontatie niet schuwen en anderzijds elkaar de ruimte geven.