Gastweblog: Tevreden in de Tollensstraat

Het meisje dat opendoet in haar string. De allochtone vrouw die opmerkt dat er toch wel veel buitenlanders in de buurt zijn. Je moet even een drempel over, maar canvassen blijkt verbazingwekkend leuk! Mark Beumer doet verslag.

Ervaren campagnevoerder Rik Winsemius begint de dag met een korte uitleg van het concept canvassen. Je belt aan bij mensen en biedt ze een roos aan namens de PvdA. Dan stel je drie korte vragen. Wat vindt u het mooiste aan uw buurt? Wat het minst mooie? En wat zou u willen veranderen? We zijn in de Tollensstraat, vlakbij de Ten Katemarkt in Oud-West, en het is de eerste keer dat ik ga canvassen.

Aanbellen dus bij wildvreemden. Toegeven, je moet even door het koude water heen, maar dan maak je ook mooie dingen mee. Zo is er het meisje dat in principe mee wil werken, maar zegt dat ‘dit niet het ideale moment is.’ Ze staat in haar string. Of de allochtone vrouw die licht gegeneerd zegt dat er toch wel veel buitenlanders in de buurt zijn.

Je krijgt snel inzicht in wat er speelt in de buurt. In de Tollensstraat blijken de mensen tevreden. Misschien is er af en toe wat zwerfvuil vanaf de Ten Katemarkt, maar er komt geen rattenplaag aan het licht zoals bij de canvasactie vorige week in de Kolenkitbuurt, en de voorpagina van Het Parool haalde.

Het belangrijkste is dat je mensen het gevoel geeft dat er naar ze geluisterd wordt.  Rik en ik spreken een man aan die terughoudend reageert (‘ik stem nooit op jullie’), maar uiteindelijk blij is dat hij zijn klacht over zijn bovenbuurman kwijt kan.

Het mooie van canvassen: je komt niets verkopen, je komt geen evangelie verkondigen. In plaats daarvan kom je alleen maar om te luisteren. Nu er nieuwe verkiezingen aankomen zal er nog veel gecanvast gaan worden. Ik zou de kans niet laten lopen.