Het nieuwe welzijn in West

Zo’n tien jaar geleden kwam ik voor het eerst in aanraking met welzijnswerk in Amsterdam. Ik was nog niet zo lang afgestudeerd en had geen enkele achtergrond in het welzijnswerk. Ik ging aan de slag als opbouwwerker in Zuid en ondersteunde bewonersgroepen. Tegelijkertijd was ik coördinator van twee buurtservicecentra van waaruit buurtconciërges werkten. Deze buurtconciërges – allemaal mensen met een “Melkertbaan” – deden rondes in en klussen voor de buurt. Dat was allemaal prachtig, maar als ik er nu op terugkijk realiseer ik me dat we degenen die écht kwetsbaar waren amper bereikten. De zwaar gesubsidieerde cursussen die we aanboden in het buurthuis werden vooral gevolgd door mensen die deze subsidie niet nodig hadden.

Inmiddels ben ik woordvoerder Welzijn en is in West vorig jaar Welzijn Nieuwe Stijl ingevoerd: een nieuwe benadering van het welzijnswerk,waarbij de focus veel meer ligt op wederkerigheid en wat mensen zelf kunnen. Professionals en bewoners dragen samen verantwoordelijkheid, voor de maatschappij en voor elkaar; de meest kwetsbaren worden geholpen door diegenen die meer kunnen. Ik geloof heel sterk in dit nieuwe beleid, omdat het precies aanpakt wat er mis ging toen ik begon in deze sector.

Welzijn Nieuwe Stijl is echter tegelijk ingevoerd met een flinke bezuiniging. Door deze bezuiniging zijn er noodgedwongen minder locaties én minder aanbieders (van 7 naar 1). Bewoners, vrijwilligers, ambtenaren en medewerkers (hebben) moeten wennen aan de nieuwe werkwijze, en werden bovendien geconfronteerd met sluitingen en ontslagen van vertrouwde gezichten. Tegelijkertijd is de welzijnsaanbieder van het stadsdeel – ABC, een alliantie van Akros, Buurtparticipatie, Combiwel en straks ook Centram – ontstaan uit een fusie van vier voormalige aanbieders. Ook zo’n proces vergt tijd. Deze combinatie van factoren zorgt echter voor veel onrust in welzijnsland: telkens weer een nieuwe situatie waarin professionals hun plek moeten vinden en bewoners hun weg.

Om een begin te maken met het wegnemen van deze onrust heeft ABC vorige week in iedere wijk bewonersavonden georganiseerd. Bewoners konden kennis maken met de nieuwe sociale wijkteams, waarin welzijnswerkers en medewerkers van de maatschappelijke dienstverlening samenwerken. Ik ben blij dat deze avonden hebben plaatsgevonden, al zijn ze wel met wisselend succes verlopen. Het is duidelijk dat bewoners en professionals onderling (nog steeds) moeten wennen aan elkaar en aan de nieuwe werkwijze. Natuurlijk begrijp ik dat het best moeilijk kan zijn om verandering te accepteren als je al jarenlang gewend bent om op een bepaalde manier te werken. Nu is er minder geld, minder locaties en zijn er soms minder mensen. Boven alles zijn de onderlinge verwachtingen anders. Het zal z’n tijd nodig hebben, maar ik verwacht wel van de professionals dat zij er alles aan doen om (verder) onderling onbegrip tegen te gaan.

Gelukkig zie ik ook veel mooie dingen ontstaan. Zoals ideeën van bewoners om andere bewoners, die nu moeilijk te bereiken zijn, erbij te halen. Ik zie ook nieuw elan bij professionals die weer zin hebben om de wijk in te gaan. Verandering doet pijn, maar ik ben heel blij dat het inmiddels anders is dan toen ik zelf nog welzijnswerker was.